Het was tijd

Ooit zei iemand mij “God straft meteen”. Ik weet niet wie of wat de omstandigheden waren (ik was waarschijnlijk weer stiekem in de snoepkast gekropen) maar het zijn woorden die me bijgebleven zijn. Woorden die ik al jaren te pas en te onpas gebruik om grappig te zijn. Maar dit jaar ben ik slachtoffer geworden van mijn eigen voorspelling.

Enkele maanden geleden deed ik hier een heldhaftig verhaal uit de doeken over hoe ik mijn vrienden behoedde van een gewisse dood na het horen van een wilde beer in de bergen. Mensen die me kennen, weten dat ik al eens graag overdrijf. Maar ik was zo overtuigd van mijn eerste ‘ontmoeting’ dat ik het aan iedereen vertelde. Totdat ik door de mand viel toen het gewoon bleek te gaan over de lokroep van een dikke kalkoenvogel die toevallig ook in de bergen woont. Weg stoer verhaal, weg geloofwaardigheid als dierenkenner.

De boosdoener (Blue Grouse voor de vogelkenners onder jullie)

Alsof dat nog niet genoeg was, begon ik beren-nachtmerries te krijgen. Soms deden ze mij alleen maar verschieten, soms aten ze mij (of de beste delen van mij) op en één keer namen ze zelfs de boot om mijn zus op te eten. Volgens de dromen encyclopedie kan een beer 1 van 3 betekenissen hebben. De beer kan staan voor mijn onafhankelijkheid en kracht. Ik kan niet eens een pot appelmoes alleen opendoen. De beer kan ook staan voor een moederfiguur. Mijn mama kennende zou ze eerder in mijn dromen verschijnen als het witte spook (Ja mama, we weten dat gij het waart die ons ‘s nachts in de tent kwam ‘bang maken’ met een beddenlaken over uw hoofd). Nee, enkel de derde reden hield steek. De beer in mijn dromen stond voor de beer uit mijn verhaal, de verzonnen beer. Het was tijd om jullie alles te bekennen.

Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Ik kwam oog in oog te staan met drie (!) echte beren. Op minder dan vijf meter van mij. Weliswaar met een tuinhek tussen maar daar klimmen beren met gemak over. Het universum viel opnieuw in zijn plooien. Ik heb dan toch een stoer berenverhaal, net op tijd voor Kerstmis, en mijn nachtmerries gaan terug over moordenaars en uitvallende tanden. Maar daarover later meer.

(Omdat bij nader inzien mijn berenfoto niet zo spectaculair is, heb ik er hieronder nog eentje geplakt van de Grizzly beer die op Grouse Mountain woont)