Liesbeth en de dieren

Ik ben altijd heel goed geweest in uitstellen en deze blog is hier geen uitzondering op. Het is ook wel heel erg druk geweest tijdens de zomermaanden. Het helpt niet dat in Canada tien dagen vakantie de norm is. Ik herhaal het even, tien dagen. Dat zijn twee weken. En mijn volledige twee weken heb ik in België doorgebracht. De rest van mijn dagen heb ik ijverig gewerkt, want ze hadden me nodig.

Mijn eerste Canadese werkervaring zit er echter sinds deze week op. Ongeacht wat Nick zegt, ik heb er veel uit bijgeleerd, gewoon niet veel dat ik kan toepassen als dierenarts. Ik ben wel heel goed geworden in telefoons opnemen (waar ik stiekem trots op ben). Oude vrouwtjes naar hun auto begeleiden met een zak dierenvoeding van dertien kilo in elk hand, terwijl ik ook nog eens hofelijk de deur open hou, is ook geen probleem. En ik kan grote koffiebestellingen onthouden (zonder papier) en dragen (zonder morsen). Maar het belangrijkste is dat ik heel veel dieren heb mogen helpen (vasthouden).

En dat mijn collega’s fantastisch waren.

Ondertussen ben ik opnieuw beginnen studeren, in de hoop ooit dierenarts te mogen zijn in Canada. Maar aangezien dat nog enkele jaren kan duren en ik graag choco op mijn boterhammen eet, ben ik in mijn vrije uren gestart met de lucratieve hobby ‘dog walking’. Want werken mag ik het niet echt noemen. Elke dag gaan wandelen met een hond in de natuur en ervoor betaald worden, ik kan ergere dingen bedenken. Het is weliswaar in weer en wind te doen en dat houdt hier vaak heel veel regen in. De stad wordt niet voor niets ‘Raincouver’ genoemd. Ik hou mijn hart al vast voor de sneeuw en alle honden die ik in mini-moonboots ga moeten krijgen.

Daarnaast ben ik ook begonnen met het ontwikkelen van verschillende back-up toekomstplannen. Sommige zijn uiterst geheim en sommige zijn beschamend dus enkel mijn droom om een eigen Bed and Breakfast te openen voor mens en dier ga ik jullie prijsgeven. Alleen gaat me dat immers niet lukken. Er is nog plek voor een klusjesman, tuinman, poetsvrouw, kok, waarzegster en verpleegster. Ik zorg al voor de poes, de dokter, de aanbidder en het fortuin. Hopelijk heeft minstens één iemand de verwijzing door, anders is dit alleen grappig voor mezelf.

Ik ga afsluiten met een update over Juno en Skadi nu we het toch over dieren hebben. Het gaat er goed mee, ze eten genoeg en slapen teveel. Zo, nu heb ik eindelijk een excuus om onbeschaamd enkele kattenfoto’s te publiceren.